สำหรับหนุ่ม เภา รัฐพล พรรณเชษฐ์ บางคนอาจจะไม่รู้จักคุ้นหน้าไม่เคยเห็นหน้า แต่ถ้าบอกว่าเขาคืออดีตมือกีตาร์วงละอ่อน,วงบอดี้สแลม และตอนนี้เขายังเป็นนักร้องนำวงเพรเซ่นท์เพอร์เฟค ล่าสุดเขาก็ได้ออกมาโพสต์ความในใจที่อัดอั้นมานานตลอด 20 ปีว่า ร้านอาหารซักแห่ง ผับซักที่ หรือคาราโอเกะซักห้อง เมื่อเพลง “สักวันฉันจะดีพอ” ขึ้น เพื่อนๆหรือคนที่รู้จักผม ทุกคนจะถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอ ส่งมาให้ผมดู สำหรับคนรอบตัว เพลงนี้คือเพลงที่ทำให้คนนึกถึงผม แต่ใครจะรู้ว่า ในช่วงเวลา 15ปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยได้ส่วนแบ่งจากเพลงนี้เลยซักบาท ……
20ปีก่อน มีข้อความนึงในเอกสารสัญญาที่ผมต้องเซ็น จำรายละเอียดไม่ได้ แต่จับใจความได้ว่า ถ้าทำผิดสัญญา ต้องชดใช้คนละ 1ล้านบาท โอ้โห สำหรับเด็กมัธยมเมื่อ20ปีก่อน คงเป็นเงินที่ไม่คิดว่าจะมีปัญญาชดใช้ได้ เลยถามผู้ใหญ่ไปแบบซื่อๆว่า ตั้ง 1ล้านบาท ทำไมปรับแพงจังเลยครับ ผมไม่มีปัญญาจ่ายหรอก ผู้ใหญ่ในห้องหัวเราะร่วน แล้วบอกว่า “เขียนไปยังงั้นแหละ ใครจะไปเอาเงินเภาตั้ง 1ล้าน” ผมหัวเราะตาม แล้วเซ็นชื่อทุกหน้า ด้วยหน้าตายิ้มแย้มมีความสุข ….โปรดฟรีซภาพหน้ายิ้มกว้างผมค้างไว้ พร้อมคำบรรยายว่า “นั่นล่ะครับ วินาทีของเทวดาตกสวรรค์อย่างแท้จริง”
เด็กๆเรามีความฝัน แต่เราไม่มีความรู้ ช่วงแวลานั้น แค่ได้เล่นดนตรีบนเวที มีคนดูซัก 10 – 20คน ก็มีความสุขจะแย่ ประสาอะไรกับการที่มีคนบอกว่าจะให้เราแต่งเพลง อัดเพลงกันเอง แล้วเผยแพร่งานเราสู่คนทั่วประเทศ เห้ยย! วงดนตรีเด็กๆ อายุ17ขวบเอง ปัทโธ่! ใครจะไม่รับข้อเสนอนี้ ให้เซ็นอะไรก็เซ็นหมดนั่นล่ะ
จริงอย่างที่เค้าว่า ยังไม่มีใครมาปรับเงินผม1ล้าน …ก็ผมไม่ได้ทำผิดสัญญาอะไรนี่นะ แต่ในทางกลับกัน มันก็ไม่สร้างรายได้อะไรให้เลย จนเราเองที่ทนอยู่กับมันไม่ได้อีกต่อไป เหลือเพียงเสียงดังก้องอยู่ในหัวว่า “ก็โง่เซ็นเอง เอง เอง เอง เอง” ปาดน้ำตาที ยอมรับก็ได้ว่าโง่จริง ผมออกจากวงการมานานแล้ว นานจนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเรื่องนี้แล้วล่ะ แต่แปลกที่ผมทนไม่ได้กับเรื่องของคนอื่น เวลาที่เห็นข่าวว่า มีวงดนตรีที่แต่งเพลงขึ้นมา แล้วไม่สามารถร้องเพลงตัวเองได้ หนำซ้ำยังโดนฟ้องเอาเงินจากการร้องเพลงตัวเองอีก ทำให้รู้สึกว่า “โลกนี้มันโหดร้ายจังวะ”
ถึงตรงนี้บางคนอาจจะคิดว่า ผมคงรู้สึกแย่กับเพลง “สักวันฉันจะดีพอ” สินะ …เปล่าเลยครับ! ผมรักมัน มันไม่ได้เป็นสัญลักษณ์ของการถูกเอาเปรียบ ….แต่สำหรับผม มันคือสัญลักษณ์ของความรัก ผมจะร้องให้ลูกฟัง ลูกจะร้องให้หลานฟัง แล้วเล่าว่า มันคือเพลงที่ปู่แต่ง และคนมากมายรักมัน
สำหรับคนที่มีความฝันทุกคน มันคืออุทาหรณ์ ว่ามีความฝันแล้ว ต้องมีสติด้วย นักดนตรีใช้ความรู้สึกมาก ก็ต้องใช้เหตุผลให้มากกว่า อย่าให้ใครเอาความฝันเราไปขยี้ แล้วเหยียบซ้ำอย่างไม่ใยดี ด้วยคำพูดสวยหรู
ขอบคุณข้อมูล: Rattapol Phanchet
เรียบเรียงโดย:setup999
